Jest centrum administracyjnym dla terenów zagrożonych promieniowaniem, zrazionych w 1986 r., a przed wypadkiem w mieście mieszkało około 13 tysięcy osób. Oto główne przedsiębiorstwa zaangażowane w prace nad utrzymaniem strefy w stanie bezpiecznym dla środowiska.
Również w mieście opiera się personel Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy, prowadzący ochronę terytorium strefy 30 km i kontrolę nad nielegalnym wjazdem osób nieupoważnionych na jego terytorium.

Stacja radarowa na horyzoncie („Czarnobyl-2”) jest najbardziej tajnym obiektem Związku Radzieckiego, a na wszystkich mapach topograficznych tego czasu została wyznaczona jako „obóz pionierski”. Ze względu na charakterystyczny dźwięk emitowany w powietrzu podczas pracy (stukanie) nazwano go „Rosyjskim Dzięciołem”. Wysokość stacji wynosi około 150 metrów, długość 800 metrów. Po wydarzeniach z 1986 r. Został zamrożony, a operacja została przerwana z powodu możliwych uszkodzeń sprzętu elektronicznego.

Zarządzanie tajnym obiektem Związku Radzieckiego, który pozwalał na śledzenie wysoko latających celów w odległości od 900 do 3000 kilometrów w rejonie okołobiegunowym, zostało przeprowadzone z centrum dowodzenia w wojskowym mieście Czarnobyl-2. Aby uzyskać większą kontrolę i bezpieczeństwo, trzeba było mieć dwie przepustki, aby wejść do obiektu. Były panele kontrolne, przyciski, sowieckie hasła i szafki dla rekrutów. Mówią, że do dziś zachował radzieckie tajemnice wojskowe.

4 kilometry od elektrowni jądrowej w Czarnobylu znajduje się opuszczona wioska Kopachi. W chwili wypadku wioska wpadła w strefę tzw. „Zachodniego śladu” - jednego ze sposobów transportu emisji promieniotwórczych przez różę wiatrów. Ze względu na wysoki poziom promieniowania wieś została zlikwidowana przez całkowity pochówek. W zniszczonej wiosce przetrwało tylko przedszkole. Kopachi nawet zapalił się w grze „S.T.A.L.K.E.R.: Call of Pripyat.” Obecnie terytorium jest niezamieszkałe i stało się ulubionym miejscem dla różnych zwierząt.

Stosunkowo niewielka część pasa leśnego, około 10 kilometrów kwadratowych, zajęła największą część uwalniania pyłu radioaktywnego podczas wybuchu. Potężny wyciek promieniowania „pomalował” las w jaskrawoczerwony kolor. Drzewa kosztem życia bardzo pomogły ludziom, opóźniając dziesiątki ton radioaktywnego pyłu jako filtr - korona sosnowa jest bardzo gęsta i dobrze zatrzymuje kurz. Jedno z najbardziej wyjątkowych miejsc w strefie Czarnobyla, gdzie nawet dzisiaj można wizualnie obserwować wpływ promieniowania na żywe organizmy.

26 kwietnia 1986 r. około godziny 1:24, podczas testu projektowego nastąpiła eksplozja, która całkowicie zniszczyła reaktor. Wyciek promieniowania odpowiada wybuchowi 500 bomb atomowych zrzuconych na Hiroszimę w 1945 roku. A dystrybucja materiałów reaktywnych była na tak dużą skalę, że radioaktywny deszcz padał w całej Europie, a nawet w Irlandii. Według różnych źródeł w likwidacji skutków wzięło udział od 600 do 800 tysięcy osób z całego ZSRR.

Wieża chłodnicza, jedno z najskuteczniejszych urządzeń do chłodzenia wody w obiegowych systemach zaopatrzenia w wodę. Niedokończone wieże chłodnicze były przeznaczone do chłodzenia reaktorów jądrowych trzeciego etapu elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Gdyby został uruchomiony 5 i 6 reaktor, pojemność stawu chłodzącego mogła być nie wystarczająca. To było całkiem realne, na przykład, w upalne lato. Było zaplanowano, że zimowe wieże chłodnicze zostaną wyłączone. Średnica podstawy wynosi 126 metrów. Wysokość, jeśli zostałaby ukończona, wynosiłaby 150 metrów.

Izolacja łukowatej konstrukcji nad czwartym blokiem energetycznym zniszczona przez wybuch. Koszt projektu, który zainwestował jeden z przedsiębiorstw francuskiej grupy przemysłowej, wyniósł 2,15 mld euro. Aby zrealizować projekt, konieczne było rozwiązanie wielu złożonych problemów technicznych, jedynie demontaż rury wentylacyjnej między 3 a 4 blokami energetycznymi kosztował 11,7 mln USD. Łuk stał się największą mobilną strukturą naziemną, obejmującą przestarzałe „Schronienie”, i powinien przetrwać 70-100 lat.

Opuszczone miasto, w którym obecnie jest dużo opadów radioaktywnych. Kurz mocno wbił się w ziemię, drzewa, domy. Miasto jest zarośnięte czarnobylem, rosnącym w pobliżu w pobliżu i przed wypadkiem. Pod wpływem środowiska puste budynki stopniowo popadają w ruinę. Najstarsze budynki miasta są niszczone najszybciej: na przykład budynek I Liceum Ogólnokształcącego, który zawalił się w 2005 roku i dwukrotnie zawalił się w 2013 roku.

Niedziałający park, który znajduje się w centrum Prypeci, za placem z budynkami domu towarowego, Pałacem Kultury Energetik i Hotelem Polesye. Najbardziej znanym obiektem w parku jest diabelski młyn, który później stał się jednym z symboli zarówno Prypeci, jak i całej strefy wyłączenia Czarnobyla jako całości. Koło nigdy nie działało; uruchomienie zaplanowano na 1 maja 1986 roku. Park jest jednym z mocno zainfekowanych miejsc w Prypeci.